Cynk (Zn)
Cynk jest wchłanianiany przez rośliny jako kationy Zn2+ lub w formie schelatowanej. Jeżeli odczyn wodny jest wysoki, rośliny absorbują cynk także w postaci jonów ZnOH+.
Metal ten jest kofaktorem wielu enzymów biorących udział w ważnych procesach metabolicznych. Na przykład dysmutaza ponadtlenkowa Cu/Zn (wspomniana wcześniej a artykule „Miedź”) chroni błonę komórkową przed wolnymi rodnikami tlenu. W chlorofilu i chloroplastach anhydraza węglanowa również zawiera cynk, który pełnie funkcję regulującą przy powstawaniu kwasu węglowego. Enzym ten działa zatem jako swego rodzaju bufor powodując jednocześnie wzrost stężenia dwutlenku węgla w chloroplastach. To z kolei pozytywnie wpływa na enzym RuBisCO podczas ciemnej fazy fotosyntezy. Przy pomocy anhydrazy węglanowej rośliny mogą korzystać z jonów HCO3- wykorzystując je jako źródło węgla.
Cynk odgrywa ważną rolę w procesie stabilizacji rybosomów a tym samym w tworzeniu białek. Jako składnik polimerów RNA i DNA jest odpowiedzialny za ich prawidłową replikację a także w konsekwencji za podział komórek i powstawanie białek.
Dehydrogenaza alkoholowa, która również zawiera cynk jest bardzo ważna jeśli chodzi o detoksykacje ze względu na to iżzazwyczaj rośliny wodne egzystują w środowiskach ubogich w tlen. Tlen jest niezbędny roślinie do produkcji energii i oddychania komórkowego. Gdy roślina nie ma wystarczającej ilości tlenu, może go produkować na drodze fermentacji alkoholowej. Dehydrogenaza alkoholowa przekształca etanol w aldehyd octowy (i vice versa). Najważniejszy nośnik energii – ATP – powstaje przy użyciu zależnego od cynku enzymu – heksokinazy. Cynk pełni również rolę w powstawaniu hormonu roślinnego – kwasu indolilooctowego zaliczanego do auksyn. W przypadku niewystarczające ilości tego hormonu roślina będzie wykształcała mniejsze liście a międzywęźla będą krótsze.
Przyswajalność cynku jest zależna od temperatury. Klasyczne niedobory cynku mogą się pojawić np. w kukurydzy podczas wiosennych przymrozków. Zbyt wysokie stężenie cynku w glebie może prowadzić do niedoborów żelaza ze względu na to iż ma on nagatywny wpływ na przekształcanie Fe3+ do Fe2+ w korzeniu rośliny.